Donderdag 13 april – het is zover – de laatste rit op de Adventure.
Ben ik emotioneel zoals ik was bij het afscheid van de ZX12-R? Nee niet echt. Al meer dan anderhalf jaar ben ik aan uit te kijken naar een goede vervanger met een lijnmotor. Diverse machines heb ik geprobeerd waaronder een BMW K1300R en de Kawa GTR1400. Ik was ook nog van plan om een FJR en een Pan te proberen maar zover is het niet gekomen.
“Zo, die is van mij….”
De K1300R heb ik eind 2015 geprobeerd. Fantastische machine maar heel veel rijwind. Dat heb je met een naked en de zithouding was toch iets te veel naar voren leunend naar mijn zin. Wel keurig van de BMW dealer uit IJsselstein want ik kwam eigenlijk voor een bakkie en zag de 1300 staan. Zonder problemen werd de K1300R naar buiten gereden en kon ik een rit maken.
De GTR1400 reed ik afgelopen 22 maart maar dat was een dramatische rit. Bandenspanning was zo laag dat ik na 500 meter een waarschuwing kreeg op de boordcomputer en terug moest om ze op te laten pompen. Daarna ontdekte ik (inmiddels 50 kilometer verwijderd van de dealer) dat er nagenoeg geen druppel benzine meer in de tank zat. Tanken dus maar de dealer uit Bodegraven had verzaakt een sleuteltje mee te geven van de tankdop. De GTR heeft zo’n key-less systeem maar de dop moet nog altijd open met een sleuteltje. De baard die in de key-less sleutelhanger zat was in ieder geval niet diegene die ik nodig had om de tank te openen. Uiterst voorzichtig terug naar Bodegraven gereden met een oog angstvallig gericht op de range-indicator. Met nog 16 kilometer bereik, heb ik de fiets geparkeerd en vriendelijk bedankt voor de proefrit. Het is overigens niet de eerste keer dat ik Bodegraven zwaar geïrriteerd terugkom van een rit. Enige jaren geleden, toen ik de ZX12-r wilde omruilen voor meer comfort, wilde ik daar een rit maken op een ZZR 1200. Hiervan bleek de startmotor defect te zijn terwijl ze hem al buiten hadden gezet. Niet gecontroleerd dus, net als de GTR want zip benzine en zip lucht in de banden. “Geen probleem, kom ik na de zomervakantie wel terug”. Twee maanden later stond de ZZR er nog steeds – natuurlijk – want de startmotor was nog steeds niet vervangen. “Laat maar dan…” Afgezien van al dit gedoe reed de GTR best lekker maar mijn gedachten bleven bij de K1600 hangen.
Maar goed, op naar Elst want daar stond een bijzonder mooie K1600GT op me te wachten. Ik had alle verwijderbare extra’s op woensdag van de motor gehaald. Alle ram-mount kogels en het kabeltje voor de Rider moesten er natuurlijk ook vanaf. Ook het Wunderlich zadel heeft weer plaatsgemaakt voor het originele. De aanpassingen van Maier heb ik lekker laten zitten. Te veel werk. Hoe zou ik naar Elst rijden? Te veel geleund op de Rider met het bepalen van de weg, maar een ding was zeker, geen snelweg, althans zo weinig mogelijk. Zonder Rider, geen route en ook geen track maar ik wist nog van de vorige keer: bij Culemborg eraf, dan de N320 pakken en doorrijden tot Kesteren. Daar de snelweg op en bij Elst weer van de snelweg af. Dan bij de eerste twee rotondes rechts en daarna gelijk links. Dat moet te onthouden zijn toch?
“Een digitale snelheidsmeter – hoe cool is dat?”
In Elst werd ik hartelijk ontvangen. De fiets stond links bij de verkochte fietsen. Eerst even een bakkie en opwarmen want ik had het koud gekregen. Daarna naam ik plaats achter het bureau en werden papieren overhandig. Ik had afgesproken dat ik een foto zou maken van de vrijwaring en die zou opsturen naar mijn verzekeringsagent maar de foto wilde gewoon niet weg. Wel signaal maar mijn telefoon had er even geen zin in. Ook zou ik een foto maken van het SCM-Certificaat maar ook die wilde niet weg. Knap irritant maar volgens mij niet van levensbelang op dat moment. Na het overhandigen van de papieren liepen we naar de fiets toe en werd mij de bediening uitgelegd. Het meeste wist ik al maar het is nooit weg om ze even te laten herhalen. Een aantal opties kende ik nog niet zoals het resetten van een aantal tellertjes. Wat ik zelf handig vond is dat er twee verbruiksgemiddelden zijn. Kan je er 1 per rit hebben en een globale die je na een langere periode reset. Dan zijn er nog een aantal erg interessante metertjes namelijk een meterje voor olie temperatuur/hoeveelheid, bereik van de tank en want ik zelf eigenlijk het belangrijkst vind is de bandenspanningsmeter. Wat ook een hele leuke optie is om standaard niet de ≡6≡ als achtergrond te hebben maar een digitale snelheidsmeter – hoe cool is dat?
Na de uitleg weg de fiets naar buiten gereden. Ik had gevraagd om de K1600 naast de Adventure te plaatsen zodat ik nog een foto kon maken. Als extraatje had ik de BMW Navigator VI erbij genomen. Ik kon het niet laten op de daarvoor bedoelde uitsparing boven het dashboard ongebruikt te laten. Ik had al wel iets ervaring met Garmin maar de Nav 6 was toch wel behoorlijk anders dan de Zumo 550 die ik 8 jaar geleden bij mij eerste GS kreeg. Leuk speelgoed om thuis mee te klooien. Nadat ik de Nav had geplaatst werden de handen voor de laatste maal geschud en kan ik terug naar huis – met een K1600. Zoals ik al zei had ik totaal geen moeite om de rode Adventure achter te laten. Ik nam plaats achter het stuur van de K1600 en drukte op start. “Zo, die is van mij….”
Omdat er nieuwe banden opzaten, die gevraagde Michelins maar Dunlops (prima band trouwens) ben ik niet binnendoor gegaan maar rustig over de snelweg. Snelweg is met de K toch al geen straf. Ik had dan wel vrij gevraagd maar gezien de hoeveelheid werk die er nog lag (en het feit dat ik de fiets op werk wilde laten zien) deden me besluiten om nog even lang werk te gaan maar dan wel via IJsselstein.
De weg terug was ten opzicht van de Adventure echt een verademing. Geen gebulder meer van het boxer blok, geen trillening meer – ik had zowaar geen koude handen terwijl ik op de GS met enige regelmaat dooie vingers had. Ook was de windbescherming helemaal top. Weinig tot geen turbulentie al denk ik wel dat er een groter scherm op gaat komen maar vooralsnog hoeft dat niet. Na dik 8 jaar GS’sen te hebben gereden gaan we aan het volgende avontuur beginnen. Ik ben blij.